Uwzględniając zróżnicowane systemy wartości pracowników oraz dywersyfikacje metod i technik zarządzania, stosowanych w różnych firmach, niezbędne wydaje się jasne określenie roli państwa w zapewnieniu minimum standardu cywilizacyjnego dla obywateli.
Gwarantowanie minimum standardu cywilizacyjnego dla obywateli oraz redystrybucja dochodu narodowego jest aktem i procesem o charakterze politycznym. Przesądzenie roli i znaczenia państwa powinno się odbywać w sposób demokratyczny. Jednak realizacja idei demokracji politycznej musi odbywać się w ramach powołanych do tego instytucji, a nie przedsiębiorstw czy organizacji – niedochodowych8. Jednocześnie należy odróżnić demokrację polityczną od demokratyzacji stosunków pracy. Te drugie bowiem nie mogą być bez granic, nieskrępowane i bezwarunkowe. Ponadto demokratyzacja stosunków pracy nie musi być tożsama z prawem do głosowania, lecz dotyczy prawa do wyrażania opinii9.
Biorąc pod uwagę zdewersyfikowanie elementów tworzących sytem społeczno-gospodarczy w okresie transformacji w Polsce, celowe wydaje się określenie minimalnego zakresu rozwiązań modelowych. Rozwiązań, wynikających z gwarancji standardu cywilizacyjnego. Resztę rozwiązań powinna cechować efektywność i indywidualizm rozwiązań. Takie podejście pozwala na funkcjonowanie elementów systemu w warunkach spełniających kryterium rozwojowe i selekcję elementów nie rozwojowych. Pluralizm rozwiązań konieczny jest także dlatego, że nie można z pewnością zdefiniować modelu prowadzącego do pożądanego sukcesu.
Okres drugiej połowy XX w. cechuje rosnące zainteresowanie teoretyków i praktyków rozwojem metod i technik zarządzania kadrami. Zainteresowanie to wynika między innymi z powodu:
Leave a reply