Fragment poświęcony trzeciej zasadzie strategicznej został opracowany przy współudziale Marioli Ciszewskiej. przejęli część funkcji związanych z magazynowaniem oraz zbieraniem informacji z rynku i dostarczaniem jej do firmy. Na uwagę zasługują też relacje z dostawcami, z którymi Eris ściśle współpracuje przy opracowaniu nowych produktów (pracownicy Eris SA są szkoleni w laboratoriach dostawców w zakresie wykorzystania nowych składników). Prezes podkreśla, że są to relacje długookresowe, których podstawą nie jest cena. Natomiast z konkurencją Eris nawiązuje współpracę, która polega na udzielaniu sobie wzajemnej pomocy (np. w sytuacji braku surowca), wymianie doświadczeń odnośnie pewnych dziedzin np. na temat budowy laboratorium czy też technik sprzedaży: również produkcja na rzecz konkurencji nie jest wykluczona.
Z kolei w Alpinusie dzięki powiązaniom kapitałowym i utrzymaniu minimalnej produkcji (przerobu uszlachetniającego) dla VauDe następuje transfer wiedzy – firma poznaje trendy panujące na rynkach zachodnich w zakresie stylu, kolorystyki, wykorzystywanych materiałów. Mając tego partnera Alpinus nie ma potrzeby nawiązywania aliansów z jakimkolwiek konkurentem lokalnym. Sprzyja to również skłonności do eksperymentów i podejmowania działań innowacyjnych np. w zakresie asortymentu produktowego. Alpinus umiejętnie także wykorzystuje doświadczenia partnera w zakresie rozwiązań organizacyjnych i przenosi je na własny model działania (np. stąd m.in. został przyjęty pomysł na outsourcing produkcji na Daleki Wschód). Kolejnym istotnym partnerem w strategicznej sieci Alpinusa jest dostawca wysokiej jakości materiałów, firma Gore & Associates. Alpinus to jedyna firma w Polsce, która ma podpisaną umowę z W. L. Gore & Associates, na szycie ubrań z Goretexu. Jest to niewątpliwie unikalny zasób, budujący pozycję marki na rynku. Ważnym elementem sieci są także sklepy franczyzowe Alpinusa. Pracownicy sklepów dostarczają informację zwrotną z rynku: są także ogniwem budującym lojalność klienta, pełniąc rolę doradców. Ze sklepami Alpinus także ściśle współpracuje planując kolekcje, a następnie produkcje (targi Alpinusa).
Mimo, że sieci strategiczne firm-liderów różnią się pod względem zbioru kluczowych graczy, cel w jakim są tworzone jest zawsze ten sam -rozwijać komplementariuszy i wykorzystywać ich siłę w konkurencyjnej walce (Shapiro and Varian, 1999). Relacje w sieciach opierają się na kombinacji zaufania i kalkulacji. Zaufanie występuje częściej jako podstawa kontaktów z klientami, dystrybutorami i dostawcami, natomiast kalkulacja w większym stopniu reguluje stosunki z konkurentami, które niejako z definicji są oparte raczej na rywalizacji niż kooperacji. Zdolność firm – liderów do skoncentrowania się na kluczowych graczach i do budowania z nimi długoterminowych relacji powstawała stopniowo, me- todą prób i błędów. Firmy-liderzy aby osiągnąć swoje ambitne cele musiały znaleźć sposób na zlewarowanie posiadanych zasobów, a stworzenie sieci zapewniającej nieustanne możliwości uczenia się oraz transfer wiedzy było najprostszym sposobem osiągnięcia tego.
Leave a reply