Transformacja systemu gospodarczego powoduje, że procesy organizacji pracy również wymagają zasadniczej restrukturyzacji, aby jej treść była bardziej współzależna z umiejętnościami i dążeniami każdego pracownika. Nad organizacją pracy ciąży dogmat o determinującej roli techniki, która rzekomo dyktuje robotnikom normy zachowania się w sytuacji pracy. Dogmat ten jest obalony dzięki wprowadzeniu w wielu przemysłach koncepcji rozwoju organizacyjnego (organization development), zmierzającej do dowartościowania pracownika i organizowania tzw. pracy samosterownej, to jest angażującej intelekt, inwencję i niezależną ocenę samego jej wykonawcy. Taką pracę umożliwiają procesy wzbogacania stanowisk robotniczych o wartości intelektualne i funkcje autonomiczne, powodujące rozszerzenie zakresu pracy wzbogacanie jej treści (job enrichment), wymień ność rodzaju pracy (job rotaiion) oraz wymienność stanowisk pracy (job switching), a także organizowanie jej w grupach roboczych o dużym stopniu autonomii. Tego rodzaju działania podnoszą godność człowieka, zwiększając jego zainteresowanie pracą i poczucie odpowiedzialności za przebieg i wyniki własnych operacji, sprzyjają pozytywnemu współdziałaniu i rozbudzają potrzebą osiągnięć, dzięki możliwości pełniejszego wykorzystania w pracy własnych kwalifikacji i umiejętności.
Ważnym elementem kształtowania systemu pracy, poza doskonaleniem struktur i procesów organizacyjnych oraz koncepcjami rozwoju organizacyjnego, jest prawidłowe kształtowanie odpowiedniego poziomu warunków pracy. Obecny ich poziom, który ukształtował się w wyniku wprowadzenia do środowiska pracy nowych procesów technologicznych, znacznie odbiega od obowiązujących norm higieniczno-sanitarnych.
Leave a reply