Bodźcem do dalszego, wręcz agresywnego rozwoju działalności było rozpoczęcie w 1996 roku negocjacji z Renaissance Partners. Zanim zostały podpisane ostateczne umowy, inwestor finansowy naciskał na dalszy intensywny wzrost, narzucił „pewien model i styl” prowadzenia działalności gospodarczej.
Presja na szybki rozwój oraz wzmocniona doświadczeniami lat 1994-1996 dominująca logika doprowadziły do sformułowania nowej strategii firmy na lata 1996-2000. Alpinus przyjął dwa zasadnicze kierunki działań: po pierwsze – dalsza ekspansja w kraju oraz podjęcie ekspansji na rynkach zagranicznych, po drugie – budowa funkcjonalnej odmienności, czyli budowa wyjątkowości modelu działania.
Oba obszary strategiczne wzajemnie uzupełniały się i wspierały. Wybory w jednym obszarze były konsekwencją wyborów w innych. Tak kształtował się model dominującej logiki lat 1996-2000.
Pierwszym ekspansywnym wyborem było stworzenie czterech nowych kolekcji. W ten sposób Alpinus objął swym zasięgiem segment żeglarzy, rowerzystów, snowboardzistów i narciarzy. W roku 1998 powstają trzy dodatkowe kolekcje. Należy jednak dodać, że głównym powodem stworzenia kolekcji Weekend, kolekcji najtańszej, była reakcja na pojawiające się zagrożenie konkurencyjne ze strony firmy Campus, która zdobywała coraz większy udział w segmencie najniższym. Należy również pokreślić, i było to wyraźnie akcentowane w czasie badań, że w przypadku kolekcji Classic Alpinus wzorował się na firmie LM Beam. Świadczy to o wykorzystywaniu doświadczeń innych firm z branży outdoorowej.
Drugim wyborem ekspansywnym było wejście w na rynek czeski i słowacki, a następnie austriacki. Rynki te, a szczególnie rynek austriacki, są polem doświadczalnym do dalszej ekspansji w Europie Zachodniej. Firma nie zapomina również o rynkach Europy Wschodniej, powołując przedstawicieli handlowych na Litwie i w Rosji.
Leave a reply