Definicja „tajemnicy przedsiębiorstwa” znajduje się w art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (DzU z 2003 r. nr 153, poz. 1503), dalej: uznk.
Rozumie się przez nią nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. Ustawodawca wymienił wprost w treści przepisu informacje techniczne, informacje technologiczne oraz informacje organizacyjne. Za informację techniczną oraz technologiczną uznać możemy – zdaniem prof. S. Sołtysińskiego – „wszelkie sposoby oddziaływania na materię zarówno ożywioną, jak i martwą, w celu uzyskania praktycznego rezultatu” (J. Szwaja (red.), Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz, Legalis, Wydawnictwo C. H. Beck 2006, nb 1 do art. 11). Tajemnicą przedsiębiorstwa są także inne informacje posiadające wartość gospodarczą. Dominuje pogląd, iż pojęcie wartości gospodarczej należy rozumieć bardzo liberalnie. W zależności od rodzaju informacji, uznawanej za tajemnicę, a także w zależności od przedsiębiorcy pojęcie to może nabierać różnej treści. To, co nie będzie miało wartości gospodarczej dla jednego przedsiębiorcy, może mieć dużą wartość dla przedsiębiorcy, prowadzącego innego rodzaju działalność. S. Sołtysiński słusznie zauważa, iż za tajemnicę przedsiębiorstwa należy uznawać nie tylko informacje o rozwiązaniach nadających się do zastosowania, ale także informacje o ewentualnych porażkach badawczych (J. Szwaja (red.), Ustawa…, dz. cyt., nb 28 do art. 11). Informacjami posiadającymi wartość gospodarczą będą niewątpliwie informacje z katalogu tajemnic handlowych, a więc np. listy kontrahentów, dostawców, producentów. Za tajemnicę taką uznać należy również informacje o wykonanych zamówieniach, o ile nie były to zamówienia publiczne, których nie można objąć klauzulą tajności. Podstawą tego wyłączenia jest art. 35 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (DzU nr 157, poz. 1240), dalej: ufp, oraz art. 139 ust. 3 pzp, ustanawiający jawność umów w sprawie zamówienia publicznego. Ponieważ, zgodnie z art. 2 pkt 13 pzp, umowa jest zamówieniem publicznym, to nie można traktować jako informacji niejawnej informacji o udzielonych danemu przedsiębiorcy zamówieniach publicznych.
Klauzule umowne dotyczące wyłączenia jawności ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa w umowach zawieranych przez jednostki sektora finansów publicznych lub inne podmioty, o ile wynikające z umowy zobowiązanie jest realizowane lub przeznaczone do realizacji ze środków publicznych, uważa się za niezastrzeżone, z wyłączeniem informacji technicznych, technologicznych, organizacyjnych przedsiębiorstwa lub innych posiadających wartość gospodarczą, w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich w tajemnicy, lub w przypadku gdy jednostka sektora finansów publicznych wykaże, że informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa z uwagi na to, że wymaga tego istotny interes publiczny lub ważny interes państwa.
Leave a reply