Zwolennicy tej teorii nie doceniają jak gdyby „wartości dodanej”, którą przynosi ukończenie szkoły wyższej. Szkolnictwo pełni w tym układzie głównie rolę sortera, który przyczynia się do lepszego rozpoznawania cech osoby na tle grupy rówieśniczej w danym środowisku i uświadamia uczniowi, jego rodzinie oraz innym podmiotom realizującym proces kształcenia, gdzie mógłby je najlepiej wykorzystać. Teoria segmentacji rynku pracy zakłada nie tylko możliwość rozpoznania przez poszczególne stopnie edukacji osobowości kształcącego się, ale rozpoznanie potrzeb kadrowych gospodarki i instytucji oraz mechanizmu ich obsadzania, w którym szkoły odgrywają istotną rolę. Jest to możliwe tyłków społeczeństwach o stabilnych układach wartości, takich jak np. japońskie, gdzie notuje się duże zaufanie do szkoły, wystawianych w niej ocen i związanych z nimi procesów społecznej selekcji.
Wykorzystując wspomniane wyżej ujęcia dla oceny szkolnictwa wyższego w Polsce po II wojnie światowej, można stwierdzić, że w coraz to mniejszym stopniu spełniało ono oczekiwania inwestycyjne tak w sensie indywidualnym, jak i w pewnym stopniu społecznym. Rolę sortera społecznego realizowano głównie na niższych szczcbalch edukacji, tj. kiedypo ukończeniu szkoły podstawowej dokonywał się zasadniczy proces selekcji społecznej. Wybór szkoły zawodowej przesądzał praktycznie o przerwaniu dalszej edukacji.
Leave a reply