Kluczowe wybory – SMG/KRC cz. II

Alternatywą dla tego wyboru była już wtedy sprzedaż części udziałów, na którą jednak nie zdecydowano się, ponieważ wartość SMG/KRC rosła z roku na rok. Struktura zespołowa (1992 r,). Do czasu rozłamu w SMG/KRC zespoły były zorganizowane w ramach działu jakościowego, a ilościowy działał osobno. Po odejściu pracowników i utworzeniu przez nich konkurencyjnej firmy CASE rozwiązano dział ilościowy, wprowadzając badaczy ilościowych do istniejących zespołów. Struktura zespołowa i przypisanie klienta do danego zespołu umożliwiły firmie obsługiwanie klientów konkurujących ze sobą, poprzez zagwarantowanie poufności otrzymywanych od nich informacji.

Uwłaszczenie pracowników (1993 r.). Krzysztof Kruszewski jeszcze przed odejściem pracowników do CASE zaproponował przyznanie udziałów kluczowym osobom. Jednakże pomysł ten nie został wtedy zrealizowany ze względu na brak zgody wszystkich wspólników. Dopiero po odejściu części pracowników decyzja o uwłaszczeniu została podjęta.

Badania syndykatowe (od 1995 r.). Wejście do segmentu badań syndykatowych zapoczątkowało wygranie przetargu na badania czytelnictwa w 1995 r. Decyzja została podjęta wspólnie, po analizach, ponieważ wiązała się z wysokim ryzykiem (wymagała zaangażowania dużych nakładów). Obecnie badania SMG/KRC są standardem, jeśli chodzi o czytelnictwo prasy, słuchalność radia, pomiar efektywności reklamy zewnętrznej, TGI (wielotematyczny panel konsumentów): od niedawna są wykonywane badania użytkowników internetu, ale celem jest to, żeby także stały się standardem. Opanowanie rynku badań syndykatowych (głównie medialnych) sprawia, że firma jest obecna we wszystkich agencjach reklamowych. Wielu wspólników miało tutaj swój wkład, inicjując wprowadzenie różnych produktów.

INRA (1995 r.). Po rezygnacji ze współpracy w ramach CEMA zainicjowano współpracę licencyjną (a więc ciągle bez powiązań kapitałowych) z organizacją INRA. Po dwóch latach współpracy okazało się, że organizacja ta stała się niewystarczająca, rozpoczęto więc poszukiwania inwestora strategicznego.

Inwestor strategiczny (1999 r.). Połączenie z siecią badawczą – Grupą Kantar (47%) było wynikiem wcześniej podjętych decyzji dotyczących kierunku rozwoju. Motywy wejścia do międzynarodowej sieci zostały wcześniej przedstawione. Część wspólników i pracowników obawiała się, że wszystko się zmieni, że firma straci swoją atmosferę, toteż Krzysztof Kruszewski i inne kluczowe w firmie osoby rozsyłały maile, organizowały spotkania i przekonywały, że nic takiego nie będzie miało miejsca.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>