Na wstępie należy wytłumaczyć pewną niejasność, która wiąże się z nazwą „outdoor”. W języku polskim zwrotem tym przyjęło się określać dwie zupełnie różne działalności. Rynek reklamy zewnętrznej jest często nazywany rynkiem reklamy outdoorowej, czy po prostu „outdoorem”. Natomiast od 12 lat rozwija się w Polsce zupełnie nowa branża, nie znana przed 1989 rokiem (zresztą tak samo jak reklama zewnętrzna), branża produktów związanych ze sportami outdoor (dosłownie „za drzwiami”).
Do grupy sportów i form rekreacji outdoorowych można zaliczyć: wspinaczkę skałkową, alpinizm, himalaizm, kajakarstwo, turystykę rowerową, żeglarstwo, sporty zimowe – jazdę na nartach i snowboardzie, triatlon, paralotniarstwo, survival itp.
Do roku 1989 w Polsce produkcją sprzętu sportowego zajmowały się przede wszystkim przedsiębiorstwa państwowe. Produkty zakładów należących do zjednoczenia Polsport, namioty Aviotexu i Lubawy, materace Stomilu Grudziądz oraz plecaki Sport – Hofera były praktycznie jedynym sprzętem sportowo-turystycznym dostępnym na rynku. Do tego dochodził jeszcze niewielki prywatny import oraz produkcja rzemieślnicza przez tzw. „patenciarzy” w klubach górskich. Zmiany roku 1989 spowodowały, że dotychczasowi „patenciarze” klubowi oraz osoby związane ze sportem, turystyką górską zakładają własne, małe przedsiębiorstwa produkcyjne lub sklepy sportowe. W ten sposób powstały takie firmy jak Alpinus, JanySport, Marabut czy Yeti.
Charakterystyka branży rekreacji i turystyki {„outdoorowej”) cz. II
Rynek w Polsce w pierwszej połowie lat 90. był bardzo chłonny i każda z nowo powstałych firm znajdowała popyt na swoje wyroby. Jak mówi jeden z właścicieli, średnia cena oraz nie najgorsza jakość gwarantowała zbyt. Upadek zakładów Polsport oraz powolna prywatyzacja dotychczasowych monopolistów stwarzały doskonałe warunki dla dynamicznego rozwoju małych, prywatnych firm. Koncentracja na produkcji jedno- lub dwu asortymentowej oraz lokalny charakter działania powodował, że na rynku nie była odczuwalna konkurencja. Dopiero od roku 1994 wyłania się lider rynkowy – Alpinus.
Rosnąca moda na zdrowy i aktywny tryb życia, wzrost zamożności Polaków oraz brak dużych graczy na rynku, z wyjątkiem Alpinusa, przyciąga w połowie lat 90. duże zagraniczne firmy outdoorowe. W roku 1996 bardzo agresywnie wchodzi na rynek brytyjska firma Euromark ze swoją marką Campus. Duża kampania marketingowa, szybka budowa sieci sprzedaży, profesjonalny wygląd produktów, bogata kolekcja oraz niskie ceny powodują, że firma ta bardzo szybko zdobywa znaczny udział w rynku. Pod koniec roku 2000 razem z Alpinusem opanowały 60%-70% rynku.
W tym okresie na rynku polskim pojawia się również dużo towaru z importu, przede wszystkim z Chin i Włoch, o bardzo niskiej cenie i słabej jakości, ale o „profesjonalnym” wyglądzie. Często są to podróbki znanych zachodnich firm, np. Karrimora, wykonane z podrobionych materiałów typu Polartec i Goretex, sprzedawane na bazarach i w wielkich sklepach. Produkty te zostały dobrze odebrane przez segment najniższy, najuboższy.
Leave a reply